انتخابی‌که پشیمانی در پیش دارد!

قسمی‌که از برخورد با عام مردم هویدا است، غیر از مخالفان نظام، اکثریت مردم عام نیز از حکومت وحدت ملی رضایتی ندارند و از رؤسائ آن می‌نالند، در حالی‌که هنگام انتخابات ریاست جمهوری و تشکیل حکومت وحدت ملی همین مردم بودند که به خاطر رهبران آن با هم مشاجرۀ لفظی می‌نمودند، حتی گاه‌‌گاهی مشاجرۀ شان به جنگ فزیکی مبدل می‌شد. عدۀ از مردم به خاطر برنده‌شدن رهبر دلخواه‌ خود انگشتان خویش را از دست می‌دادند، حتی برخی از مردم جان خویش را سپر ساختند تا رهبر دل‌خواه شان در انتخابات برنده شود.
اکنون چه شده است که از رهبران منتخب خویش ناراض هستند و از دست ایشان می‌نالند؟ مگر آن‌ها نبودند که به خاطر همین رهبران با هم مشاجره می‌نمودند؟ مگر آن‌ها نبودند که جان‌های خویش را سپر ساختند تا رهبران شان در انتخابات برنده شوند؟ حالا ناراض و پشیمان هستند، به دلیل این‌که واقعیت رهبران شان برای آن‌ها آشکار شده است و رهبرانِ قدرت طلب، ثروت اندوز، مفسد و خائنی از آب درآمدند که هیج توجه‌ای به وضعیت زندگی آن‌ها نداشته صرفاً به خود، خانواده و دارایی خویش می‌اندیشند.
حال آن‌که حکومت وحدت ملی و رؤسای آن مشروعیت خویش را از همین مردم گرفتند، تمام جرم و جنایتی که انجام می‌دهند به نمایندگی از آرای همین مردم است. ثروتی‌که اندوخته اند و آن حساب‌های بانکی که در خارج از کشور ایجاد کردند و قصرهای مجللی‌که اعمار نمودند، به نمایندگی از آرای همین مردم می‌باشد؛ اما مردم هنوز درسِ عبرت نگرفته، دوباره می‌خواهند با آرای خویش به جرم، جنایت و غارت‌گری‌های رهبران و رؤسای حکومت مشروعیت بخشند. با دلایل غیر عقلانی می‌خواهند در انتخابات پیش‌رو اشتراک کرده و مجدداً اشتباه خویش را تکرار کنند.
به طور‌نمونه: عدۀ از مردم بیم دارند که اگر در انتخابات اشتراک نکنیم، افراد فاسد و قدرت طلب وارد نظام شده وضعیت از این هم که هست بدتر خواهد شد؛ ولی غافل از آنند که نظام دموکراسی همیشه حکام و رهبرانِ قدرت طلب، ثروت اندوز، مفسد و خائنی را به بار آورده و می‌آورد که هیچ‌گاه توجۀ به وضعیت مردم و کشور ندارند، بلکه تنها به خود، خانواده و دارایی خویش فکر می‌کنند که در این زمینه نه از فروش مردم ترس دارند و نه هم از فروش دین و کشور، در چنین نظامی افراد سالم که چه، اگر فرشته‌های آسمانی هم وارد شوند، نه تنها که هیچ تغییری را ایجاد کرده نمی‌توانند، بلکه خود شان نیز خصلت‌های قدرت طلبی، ثروت اندوزی و مفسدی را اختیار خواهندکرد.
هم‌چنان دلیل دیگری‌که به خاطر اشتراک در انتخابات پیش‌کش می‌کنند، انتخاب از میان “بد و بدتر” است، در حالی‌که در انتخابات قبلی هم دلیل شان انتخاب از میان “بد و بدتر” بود که منجر شد پنج سال را در این لجنزار دموکراسی سپری نماییم. اینک نیز دلیل شان انتخاب از میان “بد و بدتر” است که باعث می‌شود، پنج سال دیگر را هم در این لجنزار زندگی نماییم. در پنج سال آینده هم شاید دلیل شان انتخاب از میان “بد و بدتر” باشد. اگر ما منتظر انتخاب از میان “بد و بدتر” باشیم؛ باید تا ابد در همین لجنزار باقی بمانیم، تا خود ما با استفاده از مبارزات فکری، سیاسی علیه نظام فاسد دموکراسی و جای‌گزین‌کردن نظم الهی، تغییر بنیادی را در جامعه‌ی خویش ایجاد نکنیم، هیچ احدی ما را از این لجنزار بیرون نخواهد کرد.
بنابراین، کسانی‌که در انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری اشتراک نموده و با آرای خود اشخاصی را منحیث نماینده و رهبر به بدنه‌ئی حکومت انتخاب می‌نماید، شاهد باشید که با گذشت اندکی زمان از این انتخاب خویش پشیمان شده و مجدداً سر و صدا‌های تان علیه حکومت و رؤسای آن بالا خواهد رفت؛ چون دموکراسی نظامی نیست که رهبران و نمایندگانِ دل‌سوز، غمخوار، امانت‌دار، صادق و درست‌کار تربیه نماید، بلکه رهبران و نمایندگان قدرت طلب، ثروت‌اندوز، فریب‌کار و خاین را تربیه می‌نماید که صرفاً به خود، خانواده، دارایی، منفعت ومصلحت خویش می‌اندیشند.

نویسنده: احمد‌یاسر احمدی